Interview met Quinty Trustfull

Is het wennen dat het Koffietijd-seizoen voorbij is?

„Ik leef nu tussen de dozen omdat we binnenkort van Almere naar Amsterdam ­verhuizen. Ik heb het dus evengoed hartstikke druk, al is het wel fijn dat ik niet elke ochtend om half zes m’n bed uit hoef.” 

Hebben jullie net zo veel plezier in Koffietijd als het lijkt?

„Het is een feest om te doen. De afwisseling is fijn. Soms zijn de gesprekken heel mooi, soms is het vooral gezellig. En gasten vinden het altijd heerlijk om te komen, omdat de sfeer bij ons zo ongedwongen is.” 

Blijft straks alles bij het oude?

„We komen in ieder geval terug en we blijven met z’n drieën, alleen wordt de verdeling tussen de presentatoren iets anders.” 

Je maakt nu ook Een Zaak van Bloemen, waarin mensen soms hun hele levensverhaal vertellen. Heb je enig idee waarom?

„Ik weet het niet, maar vind het wel een compliment dat ze het doen. Ik presenteer dit samen met John Williams en we zijn dezelfde soort types. Allebei gevoelsmensen, om dat rotwoord maar te gebruiken. Misschien helpt dat. En natuurlijk heeft niet iedereen zin om met ons te praten. Dat heb je snel genoeg door en dan dring ik verder niet aan. We draaien de hele dag en horen het ene na het andere ontroerende verhaal.”

Welke zijn je nog bijgebleven?

„Een meisje van elf kwam met haar moeder en broertje de bloemenzaak binnen en vertelde dat ze bloemen kocht voor haar ouders. Haar moeder en vader stonden een tijdje geleden op punt van scheiden en ze vertelde dat haar moeder toen heel verdrietig was. Daarop had ze hun bloemen gegeven in de hoop dat ze weer bij elkaar zouden komen. Dat gebeurde ook en die bloemen waren volgens het meisje toverbloemen geweest. Nu kwam ze weer een bos halen, in de hoop dat ze voor altijd bij elkaar zouden blijven. Een ander verhaal dat me is bijgebleven was een dame die elke zaterdag één bloem kocht. Dat deed haar overleden man vroeger ook voor haar. Hij was zwaar depressief en ze had lange tijd voor hem gezorgd. Ze waren 50 jaar samen geweest, hij was haar lust en haar leven. Ze vertelde me dat ze zich nu vrij voelde, genoot van het leven en weer op vakantie ging.” 

Weet je ook weleens níet wat je moet zeggen als je zoiets hoort?

„Ik luister en let goed op. Ik geloof in echtheid, dus als ik het even niet weet, dan zeg ik dat gewoon. Het moet een goed gesprek zijn en ik moet geen trucjes gaan gebruiken.”

Naast Koffietijd en Een Zaak van Bloemen doe je ook nog Eigen Huis en Tuin. Je werkt wel erg veel.

„En dan doe ik ook nog Kanjers van Goud en de Postcode Loterij. Best veel inderdaad, maar ook heel divers, dat maakt het leuk en goed in te plannen. De laatste jaren is het hard gegaan met m’n carrière. Ik ben niet zo’n planner, zeker niet op werk­gebied, maar ik geloof erin dat je kansen krijgt als je maar hard genoeg werkt. Ik heb nooit hoeven leuren voor een programma, het kwam altijd op m’n pad. Maar ik werk wel 60 uur in de week.”

Je man is ex-voetballer Orlando Trustfull. Vroeger was hij de bekendste, nu jij. Is dat raar?

„Dat is zo gegroeid. Hij houdt er niet van om in de spotlights te staan; hij is blij in de luwte als trainer van Ajax onder de 19. Orlando en ik zijn bewust jong ouders geworden. Toen onze kinderen klein waren - ze zijn nu 18 en 15 - werkte ik weinig, maximaal twee dagen per week. Ik wilde niet dat mijn kinderen door nanny’s opgevoed zouden worden. Maar toen Orlando stopte met voetballen werden de rollen omgedraaid. Inmiddels werken we allebei veel.”

Voetbalhuwelijken gaan toch vaak mis? Dat van jullie heeft het overleefd. Hoe dan?

„We zijn al 22 jaar samen, ik was 19 toen we elkaar leerden kennen. En je leest misschien vaak dat het mis gaat met voetbalhuwelijken, maar het gaat veel vaker goed. Daar hoor je alleen nooit iets over. Ach, we leven ons leven en het maakt geen verschil wat we doen voor ons geld. Als we allebei een ander beroep hadden gehad, was ons leven precies hetzelfde gegaan.”