Helga van Leur werkt inmiddels al bijna twintig jaar als weervrouw voor RTL en heeft volgens eigen zeggen nog steeds de wind in de rug.
Je werkt inmiddels al bijna twintig jaar als weervrouw bij RTL, had je dat ooit verwacht?
‘Ik had sowieso nooit verwacht dat ik bij de televisie zou gaan werken, omdat ik van nature vrij verlegen ben, laat staan dat ik er zo lang zou blijven. Het komt op je pad en blijkbaar staat de wind nog steeds in mijn rug. Het is een van de onderdelen van mijn vak: ik werk drie dagen in de week bij RTL, verder doe ik veel lezingen en dagvoorzitterschappen die met het klimaat, duurzaamheid en gedrag te maken hebben, ik volg ook cursussen in de psychologie met betrekking tot duurzaamheid. Ik wil me blijven ontwikkelen, dat geldt ook voor mijn RTL-diensten. Ik wil elke dag iets kunnen leren. De dag dat ik niets meer leer, ben ik weg.’
Is dat ook de reden dat je regelmatig naar het buiten-land gaat?
‘Precies, op het congres in Parijs waar ik nu ben, praten we over wat er in de wereld gebeurt en verandert met betrekking tot het klimaat en duurzaamheid. We leren van elkaar. Ik heb meegedaan aan de Solar Challenge in Australië, ben vorig jaar op expeditie geweest naar Spitsbergen en ik ben gaan tornadojagen in Amerika. Dat is altijd leerzaam. Je leeft meer, je zintuigen worden geprikkeld. Op een kantoor lukt dat niet, daar kan ik mooi naar foto’s kijken, maar dan ademt het niet. De kracht van de natuur moet je ervaren.’
Kan je nog buiten lopen zonder constant naar de lucht te kijken?
‘Dat is soms lastig, ja. Ik heb geen meetapparatuur in mijn tuin staan, maar zodra ik de gordijnen opendoe kijk ik eerst omhoog. Die tik heb ik wel.’
Weet je dan ook direct wat voor weer het wordt?
‘Als je naar buiten kijkt, kun je alleen iets zeggen over de eerste tien minuten. De lucht zegt nog niets over het weer aan de grond. Dat moet je combineren met wat je op de radar en de satelliet ziet. Dan weet je iets over de komende uren. Maar dat zegt nog niets over de komende dagen, dan moet je echt de weermodellen induiken, dat zie je niet aan de lucht.’
Zit je er eigenlijk vaak naast met je voorspellingen?
‘Wat verwacht je nu voor antwoord?’ Barst in lachen uit. ‘Ik zeg weleens gekscherend: ik zit altijd goed, alleen het weer doet soms wat anders.’ Dan serieus: ‘Je moet een verwachting destilleren uit een beperkt aantal gegevens. Je hebt dagen dat het heel makkelijk is en je hebt dagen dat je niet goed weet hoe het gaat lopen. Zoals nu met die onweersbuien, dat is erg onvoorspelbaar. Omdat je niet precies weet wanneer ze gaan vallen, kun je er weleens naast zitten. Maar dát ze gaan vallen, heb ik dan weer heel vaak goed.’
Wat vind je zelf het ideale weer?
‘Van dat heerlijke lenteweer, een graad of 24, weinig wind, dat alles begint te bloeien en te groeien, dat vind ik zo lekker. Warmer vind ik niet leuk, kouder ook niet, dan ga je niet zo snel naar buiten. Als ik vrij ben hè, moet ik erbij zeggen. Als ik werk, is het leuk als er iets gebeurt in de atmosfeer. Op dit soort dagen, met onweer, moet je de hele dag scherp zijn. Dat is slopend, maar wel heel gaaf.
Hoe ziet je ideale zomervakantie eruit?
‘Dertig graden of meer is niks voor mij, je zal me in de zomer niet in Zuid-Spanje vinden. Als het maar een aangename temperatuur is, waarbij je de hele dag buiten kunt zijn. Het liefst in een omgeving met mooie natuur, maar de kinderen moeten ook dingen kunnen doen. Dus als de kinderen veel willen zwemmen, zullen we toch de warmere regionen moeten opzoeken. Maar dat hoeft geen Zuid-Europa te zijn, dat kan net zo goed Noorwegen of Denemarken zijn.’
En dan toch steeds stiekem met een schuin oog naar boven kijken?
‘Wat denk jij? Altijd naar naar boven kijken! Wel met een zonnebril op, dan zie je meer contrast. Probeer het maar, met een zonnebril zie je de diepte in de wolken veel beter. Een van de leukste dingen die ik me herinner is dat we vroeger in de zomervakanties in Friesland in het gras naar boven lagen te kijken. Naar de wolken, hoe ze veranderden, welke vorm ze kregen en dan je fantasie de vrije loop laten. Van die dagen dat er dikke onweersbuien uit het niets ontstonden: kleine wolkjes die steeds groter worden, een kap krijgen en dat het begint te stortregenen. Het is prachtig om dat tijdsverloop te zien. Ik kan me ook nu nog volledig in de schoonheid van het weer verliezen. Ik blijf me verwonderen over de krachten die erachter zitten. Dat had ik bij die tornado’s in Amerika ook. De wolken vliegen daar alle kanten op. De kleuren, de beweging, de rotatie, de dynamiek. Dan sta ik met met open mond te kijken: wat is dit gaaf! Dan ben ik net weer dat kleine kind.’
RTL Weer elke dag, 19.30 • RTL 4
