Natasja Froger helpt aartsluie jongeren in Het Is Hier Geen Hotel. Ze is niet alleen streng voor deze jongeren, maar ook voor haar eigen zoons.
In Het Is Hier Geen Hotel helpt Natasja Froger zeven nog thuiswonende, doelloze twintigers grip op het leven te krijgen. Haar zoons heeft Natasja altijd op het hart gedrukt dat niets vanzelfsprekend is in het leven. ‘Zij moesten vanaf hun vijftiende een bijbaantje nemen, als bordenwasser.’
Wat voor jongeren doen er mee?
„Heel gewone en leuke jongeren. Het zijn alleen wel allemaal schoolverlaters. Deze jongeren liepen om wat voor reden dan ook vast in het leven, zagen geen toekomst voor zichzelf en belandden daardoor in de bloei van hun leven doelloos thuis
op de bank. Het aantal schoolverlaters is de laatste jaren enorm toegenomen; dat is echt schrikbarend. ”
Hoe kan het dan zover komen?
„Vaak omdat ouders net iets te lief zijn voor hun kinderen. Maar dit programma is absoluut niet bedoeld om mensen te veroordelen; iedereen heeft geheel uit eigen wil meegedaan. Ze willen zelf veranderen. Het laatste wat ik wil is beschuldigend met een vingertje wijzen; we zijn er juist om de helpende hand te bieden. Opvoeden is lastig genoeg en ongemerkt sluipen er patronen in de relatie tussen ouders en kinderen die je er heel moeilijk uit krijgt. Een van de moeders zei bijvoorbeeld dat ze op den duur geen zin meer had om de hele dag politieagentje te moeten spelen. Dat kan ik begrijpen, voortdurend een huis vol ruzie hebben ís ook niet leuk."
Als het de ouders al niet lukt, hoe gaan jullie dan het leven van deze jongeren weer op de rit krijgen?
„In ieder geval door ze uit hun vertrouwde omgeving te halen en het patroon te doorbreken. We zijn met alle kandidaten drie weken in een woonboerderij gaan zitten waar we ze stap voor stap leren zelfstandig te worden. Van zelf koken en de was doen, tot de vraag wat ze nou eigenlijk willen in het leven. Natuurlijk doe ik het niet alleen, we werken met een heel team coaches en ervaringsdeskundigen.”
Waar hadden de deelnemers het meeste baat bij?
„Het klinkt misschien heel mutserig, maar regelmaat is zó belangrijk. Als jij pas om 4 uur ’s nachts naar bed gaat en er rond 15.00 uur weer uitkomt, heb je ook weinig zin om nog wat te ondernemen. De dag is toch al bijna om. Structuur aanbrengen was dus de eerste stap. Maar wat ik vooral mooi vond, is dat de groep zich aan elkaar optrok. Als iemand er even doorheen zat, werd hij door de rest weer gemotiveerd. Ik heb nog wekelijks contact met ze en kan je zeggen dat het stukken beter met ze gaat. Twee van hen gaan weer naar school, twee hebben een baan en weer een ander gaat een nieuwe opleiding volgen.”
De jongeren moesten het zonder telefoon of sociale media doen.
„En dat was behoorlijk heftig. Zeker de eerste dagen was het echt een kwestie van afkicken. Het punt met sociale media is volgens mij dat ze je als mens niet direct socialer maakt. Je leeft vooral in je eigen wereldje, geïsoleerd van de mensen om je heen. Dat zag je ook in het begin: als ze na het eten aan tafel zaten, hadden ze geen ídee wat ze moesten zonder een mobieltje in hun handen.”
Kijk je door dit programma anders naar je eigen manier van opvoeden?
„Zelf heb ik ook twee zoons in die leeftijd, dan trek je onbewust toch vergelijkingen. Wat ik mijn zoons Maxim en Didier altijd op het hart heb gedrukt, is dat niets in dit leven je komt aanwaaien. Zelfs niet als je de mazzel hebt uit een familie te komen die wat meer heeft. René (Froger, Natasja’s man) en ik zijn ook met niets begonnen; om wat te bereiken moet je discipline hebben en keihard knokken. Onze zoons hadden daarom al vanaf hun vijftiende een bijbaantje, gewoon als bordenwasser in de horeca. Misschien ben ik daar wat strenger in geweest dan andere ouders, maar ik vond het belangrijk ze dat besef mee te geven.”
Het is een tijd stil rond je geweest. Wat heb je de afgelopen tijd gedaan, naast Het Is Hier Geen Hotel?
„We zijn nu al anderhalf jaar intensief bezig met de opnames van het tweede seizoen Met Open Armen. Soms word ik op maandag gebeld dat er onverwacht schot in een zaak zit en zit ik woensdag al met de adoptieouders in het vliegtuig. Adoptie vanuit het buitenland is, logisch ook, een heel ingewikkeld, langdurig en onvoorspelbaar proces. In die anderhalf jaar hebben we pas vijf afleveringen van een uur kunnen draaien. Dat maakt het tijdrovend, maar wel heel mooi en dankbaar werk.”
Het Is Hier Geen Hotel 21.30 • RTL 4
