Patty Brard besloot mee te doen aan BN’ers in therapie om het stigma rond psychologische hulpverlening de wereld uit te helpen. Ze bleek er onverwacht veel baat bij te hebben.
Waarom wilde je meedoen?
"Dat was de eerste vraag die mijn man Antoine ook stelde toen ik over het programma vertelde. Ik vond het belangrijk om het taboe te doorbreken rond het fenomeen ‘in therapie gaan’. Teveel mensen denken nog dat je iets ernstigs mankeert omdat je met een intelligent, objectief iemand over je leven praat. Onzin, dat kunnen we allemaal wel gebruiken."
Waar ga je voor in therapie?
"In 1994 heb ik een persoonlijk faillissement meegemaakt. Ik bleef alleen achter met mijn dochter en een schuld van 2,7 miljoen gulden. Ik heb me uit de ellende gevochten en toen de laatste cent was afbetaald, dacht ik ook geestelijk alles verwerkt te hebben. Nu ik wat ouder ben, vraag ik me af of dat echt zo is. Nee dus, tijdens de therapie bleek dat ik dat faillissement nooit echt los heb gelaten. Het heeft me gevormd: om die rotperiode te overleven heb ik een denkbeeldig leger met kalashnikovs in het leven geroepen om mijn kwetsbare, gevoelige ik te beschermen. Dat leger is er nog steeds, al heb ik het allang niet meer zo nodig."
Hoe ging de therapie in z’n werk?
"Ik heb vier dagen lang gepraat met de psychiater, Esther Fennema. Dat waren sessies van zeker vijf uur en dat is niet alleen mentaal maar ook fysiek zwaar. Sowieso omdat ik van Ibiza moest komen en ook nog herstellende was van een gastric bypass. Echt alles aan komt aan bod."
Is dat niet lastig?
"Best wel, je wordt toch geconfronteerd met heftige herinneringen die weer boven komen. Het meest erge moment van het faillissement was toch wel toen de curator tegen mijn dochter van amper tien jaar zei: "Zo, ik weet niet waar jij gaat slapen, maar je moeder heeft geen huis meer." Dat doet nog steeds pijn."
Kon je vooraf wel je grenzen aangeven?
"In de voorgesprekken heb ik aangegeven dat ze me alles mochten vragen en dat ik zelf wel aan zou geven als het te persoonlijk werd. Priscilla vind het bijvoorbeeld niet leuk als ik in het openbaar over haar praat, maar ze maakt wel degelijk deel uit van mijn leven dus haar totaal niet noemen zou gek zijn. Maar, er is voor mijn gevoel heel respectvol mee omgegaan."
Wat heb je aan je deelname?
"Het heeft tot nieuwe inzichten geleid en ik weet dat ik er baat bij heb. Ik ben heel erg van yoga, meditatie en spiritualiteit. Daarom vind ik Ibiza ook zo geweldig. Maar ik heb besloten om voor mijn geestelijk welzijn en rust ook te blijven praten met iemand. Je hebt er écht wat aan."
BN’ers in therapie – donderdag - 20.30 uur – RTL 5.
"Dat was de eerste vraag die mijn man Antoine ook stelde toen ik over het programma vertelde. Ik vond het belangrijk om het taboe te doorbreken rond het fenomeen ‘in therapie gaan’. Teveel mensen denken nog dat je iets ernstigs mankeert omdat je met een intelligent, objectief iemand over je leven praat. Onzin, dat kunnen we allemaal wel gebruiken."
Waar ga je voor in therapie?
"In 1994 heb ik een persoonlijk faillissement meegemaakt. Ik bleef alleen achter met mijn dochter en een schuld van 2,7 miljoen gulden. Ik heb me uit de ellende gevochten en toen de laatste cent was afbetaald, dacht ik ook geestelijk alles verwerkt te hebben. Nu ik wat ouder ben, vraag ik me af of dat echt zo is. Nee dus, tijdens de therapie bleek dat ik dat faillissement nooit echt los heb gelaten. Het heeft me gevormd: om die rotperiode te overleven heb ik een denkbeeldig leger met kalashnikovs in het leven geroepen om mijn kwetsbare, gevoelige ik te beschermen. Dat leger is er nog steeds, al heb ik het allang niet meer zo nodig."
Hoe ging de therapie in z’n werk?
"Ik heb vier dagen lang gepraat met de psychiater, Esther Fennema. Dat waren sessies van zeker vijf uur en dat is niet alleen mentaal maar ook fysiek zwaar. Sowieso omdat ik van Ibiza moest komen en ook nog herstellende was van een gastric bypass. Echt alles aan komt aan bod."
Is dat niet lastig?
"Best wel, je wordt toch geconfronteerd met heftige herinneringen die weer boven komen. Het meest erge moment van het faillissement was toch wel toen de curator tegen mijn dochter van amper tien jaar zei: "Zo, ik weet niet waar jij gaat slapen, maar je moeder heeft geen huis meer." Dat doet nog steeds pijn."
Kon je vooraf wel je grenzen aangeven?
"In de voorgesprekken heb ik aangegeven dat ze me alles mochten vragen en dat ik zelf wel aan zou geven als het te persoonlijk werd. Priscilla vind het bijvoorbeeld niet leuk als ik in het openbaar over haar praat, maar ze maakt wel degelijk deel uit van mijn leven dus haar totaal niet noemen zou gek zijn. Maar, er is voor mijn gevoel heel respectvol mee omgegaan."
Wat heb je aan je deelname?
"Het heeft tot nieuwe inzichten geleid en ik weet dat ik er baat bij heb. Ik ben heel erg van yoga, meditatie en spiritualiteit. Daarom vind ik Ibiza ook zo geweldig. Maar ik heb besloten om voor mijn geestelijk welzijn en rust ook te blijven praten met iemand. Je hebt er écht wat aan."
BN’ers in therapie – donderdag - 20.30 uur – RTL 5.