Wat onderscheidt Ik Kan Het Niet Alleen van andere hulpprogramma’s op televisie? Peter van der Vorst, producent en stem van de nieuwe realityserie van RTL 4, vertelt.
De leukste kijktips
21 Jump Street
The Girl with the Dragon Tattoo
Een ‘volksjury’ van 35 personen geeft in elke aflevering van Ik Kan Het Niet Alleen advies aan iemand die worstelt met een dilemma. De formule van het programma komt uit Engeland waar Channel 4 het sinds 2012 met veel succes uitzendt onder de titel The Audience. Op de MIP in Cannes, de grootste televisiebeurs ter wereld, was vorig jaar veel belangstelling voor het concept. Australië, Duitsland, België en Denemarken hebben inmiddels een eigen variant. RTL 4 kocht de rechten ook en liet Vorst Media een Nederlandse versie maken. Peter van der Vorst, directeur van het bedrijf en zowel producent als commentator van de serie: „We hebben het voor Nederland wat aangescherpt. In Engeland zijn de dilemma’s vaak nogal braaf en niet altijd even boeiend. Bij ons gaat het soms om zaken van leven en dood.”
Sociale media
Als voorbeeld noemt hij de hulpvraag van een man die aan de ongeneeslijke neurologische ziekte ALS lijdt. „Hij zit de hele dag achter de computer, op zoek naar een medicijn dat hem kan helpen. Zijn vrouw wil nog een laatste reis met hem maken, maar hij vindt dat zonde en wil het geld bewaren voor haar, voor later. Moeten ze die reis gaan maken of niet? Het is typisch zo’n dilemma waar veel meer aan vastzit dan je in eerste instantie denkt. De jury volgt hem vier dagen, praat met mensen uit zijn directe omgeving en bekijkt de zaak van alle kanten.”
Een ander soort programma
Wat maakt Ik Kan Het Niet Alleen anders dan de door hem gepresenteerde programma’s Gepest en Mijn Leven in Puin? „Dat er geen coach, hulpverlener of deskundige aan te pas komt”, zegt Televiziers columnist. „De jury is een dwarsdoorsnede van de bevolking. Het format is ontstaan op basis van de sociale media, waarin mensen hun vrienden en volgers om advies vragen als ze in dubio verkeren. Dat zie je duidelijk terug in de uitzendingen.”
Positieve wending
De groep komt na rijp beraad altijd met een eensluidende aanbeveling op de proppen, „al kan het in bepaalde gevallen ook een compromis zijn”. Een paar maanden later keert de filmploeg van Ik Kan Het Niet Alleen terug om te kijken of de raad van het forum is opgevolgd. Peter: „Iedereen heeft de vrijheid om ermee te doen wat hij of zij wil, maar ik heb wel gemerkt dat het van invloed is.” Het leven van de meeste hoofdpersonen heeft volgens hem door het programma ‘een positieve wending’ genomen.
