Wie de Gouden Televizier-Ring wint, is verzekerd van een plekje in televisiehistorie. In 1978 wint de Willy van Hemert-dramaserie Dagboek van een herdershond.
Update: 5 augustus 2020, auteur: Jef Willemsen
Lees ook:
Er was ooit een tijd dat de katholieke kerk nog vrij was van controverses. Een tijd waarin het de KRO een goed idee leek een mooie dramaserie op tv te brengen, overgoten met een katholiek sausje. De omroep benaderde regisseur Willy van Hemert die na rijp beraad besloot de belevenissen van priester Jacques Schreurs te verfilmen.
Kroniek Ener Parochie
Schreurs was kapelaan in Limburg aan het begin van de twintigste eeuw en schreef daarover de goedverkochte trilogie Kroniek Ener Parochie. Het bleek een goeie greep van Van Hemert. Dagboek van een herdershond groeide al na één aflevering uit tot een daverend succes.
Erik Odekerke
In Dagboek van een herdershond krijgt de jonge kapelaan Erik Odekerke (Belg Jo de Meyere) als standplaats het Limburgse Geleen toe gewezen. Erik is verlegen en naïef en een beetje onhandig, maar ook moderner en meer betrokken dan zijn voorgangers. Zijn baas, pastoor Bon Homme (Bob Storm), is conservatief en laat zich de geneugten van het Roomse leven graag welgevallen. En dat botst nogal eens met de levenswijze van Erik.
Engelbewaarder
Gelukkig heeft de jonge kapelaan een engelbewaarder, met de stem van Kees Brusse, met wie hij goed kan praten. Dat is nodig, want Erik heeft moeite zijn bijbellesklas in het gareel te houden en krijgt het ook behoorlijk warm van de dochter van een bierbrouwer (Bruni Heinke).
Opwindend?
Vooral dat laatste ontgaat de roddelende dorpelingen geenszins. Dat klinkt niet erg opwindend, zou u zeggen? U heeft volledig gelijk. Dagboek van een herdershond heeft geen plot dat je meteen op het puntje van de stoel doet belanden. Toch is dat precies wat half Nederland eind jaren 70 wekelijks overkwam. Hoe dat kon?
De kleine waarheid
De regisseur annex scriptschrijver was zeker niet de eerste de beste. Willy van Hemert was een ster in 1978. Niet alleen had hij twee winnende (!) Nederlandse inzendingen geschreven voor het Eurovisie Songfestival (Net als toen voor Corry Brokken en Een beetje voor Teddy Scholten), maar ook hitseries als De kleine waarheid en Bartje kwamen uit zijn pen.
Jonge Joop van den Ende
Als producer koos Van Hemert de jonge, talentvolle Joop van den Ende, die toen al doorhad hoe hij de emoties van het grote publiek moest bespelen. Ten derde waren er nog de mooie plaatjes van het dorp Eijsden, waar de serie werd opgenomen. Grootste troef van Dagboek was verder het blik fantastische acteurs dat voor de gelegenheid was opengetrokken.
Finland en Zuid-Afrika
De crème de la crème van de Nederlandstalige acteurselite had zich in Zuid-Limburg vervoegd voor de serie. Behalve de eerder genoemde Jo de Meyere, Kees Brusse en Bruni Heinke speelden Ko van Dijk (overleden na het eerste seizoen), Jan Teulings, Manfred de Graaf, Rudi Falkenhagen, Joop Doderer en Renée Soutendijk de sterren van de hemel. Ze waren zelfs zo goed dat ook Zuid-Afrika, Duitsland en Finland ademloos keken naar de avonturen van kapelaan Erik Odekerke.
