In 1974 werd de tiende Gouden Televizier-Ring uitgereikt aan de grootste tv-persoonlijkheid van het decennium: Willem Duys (1928 - 2011).
Update: 5 augustus 2020, auteur: Jef Willemsen
Sinds 1 november 1963 presenteerde Willem Duys bij de AVRO het praatprogramma Voor de vuist weg. Hierin ontving hij live, naar Amerikaans voorbeeld, bijzondere gasten die hij zonder noemenswaardige voorbereiding doorzaagde.
Ongekunsteld
Vanaf de start was de show door zijn ongekunstelde aanpak een doorslaand succes. In die tijd waren tv-presentatoren nog houten Klazen die strak in de camera keken, geen centimeter van hun plek weken en het draaiboek letterlijk volgden. Willem deed precies waar hij zin in had, zat geen seconde stil en kon ineens uit zijn slof schieten.
Telefoontoestel
In de eerste aflevering liet hij voetbalcoach Elek Schwartz en acteur Rien van Nunen (alias Toon Stiefbeen) aan het woord. Op tafel stond een telefoontoestel. Halverwege de uitzending nam de gastheer de hoorn van de haak om zijn jarige moeder te bellen. Zij gaf hem de wind van voren: zijn pak zat niet goed en hij was te laat met zijn felicitatie.
Goudvissen
De miljoenen kijkers lachten in hun vuistje. Die Willem! Zoiets was nog niet eerder vertoond op de brave beeldbuis. Het programma liep bijna een uur uit. Dat zou wel vaker voorkomen in de 175 edities die volgden, tot het slot in 1979. En bijna altijd keken de goudvissen geduldig mee vanuit hun kom, neergezet ter verhoging van de beoogde huiskamersfeer.
Willem onder een olifant
Hoogtepunten van zestien jaar Voor de vuist weg waren: de interviews met kruidendokter/kwakzalver Willem van de Moosdijk en provo Bart Hughes (over het gaatje dat hij eigenhandig in zijn hoofd had geboord), Willem Duys op een krukje om de langste man van Europa te interviewen, een achteruit zingende vrouw, Willem onder een olifant en Willem die staande het Wilhelmus aanheft.
Omstreden
Dat laatste was omstreden, net als zijn medeleven met de moeder van een aangerande peuter. "Als ik de dader had betrapt, zou ik hem ter plekke hebben doodgeslagen", liet hij geëmotioneerd weten. En anders zou hij hem na zijn gevangenisstraf wel weten te vinden...
Televisie is emotie
Niet iedereen nam hem dat in dank af. Maar ja: 'Televisie is emotie', vond de man die de sensatie niet schuwde. Willem zegt over zichzelf dat hij kon ‘lullen als een gieter’, maar ook ‘ver-schrik-ke-lijk goed kon luisteren’.
Om het eggie
Het AVRO-icoon was ook het gezicht van publiekstrekkers als Grand Gala du Disque, Jonge Mensen op Weg naar het Concertpodium en verzorgde lange tijd jaarlijks het commentaar bij 't Melkhuysje waarbij hij de toeschouwers van het tennistoernooi telkens verzekerde dat 't "om het eggie" ging.
Lee Towers
Hij nam daarnaast het populaire zondagse radioprogramma Muziekmozaïek voor zijn rekening. Ook als muziekproducent had Willem Duys veel succes. Hij runde twee platenlabels en ontdekte onder anderen Lee Towers.
Ring met briljant
Bij de uitreiking van de Ring, in 1974, mocht hij een speciale Gouden Televizier-Ring mét briljant in ontvangst nemen. Na een reeks gezondheidsklachten verdween Willem Duys langzaam maar zeker van het scherm en leefde hij een teruggetrokken bestaan. Vlak voor zijn dood werd Duys geëerd in de duizendste DWDD met een uitgebreid retrospectief van zijn oeuvre. Willem was aanwezig in de studio en genoot met volle teugen, tot hij enkele weken later op 82-jarige leeftijd overleed.
