Wie de Gouden Televizier-Ring wint, is verzekerd van een plekje in televisiehistorie. In 1977 won Wim Kan met zijn conference Waar gaan we in het nieuwe jaar naar toe?.
Update: 5 augustus 2020, auteur: Jef Willemsen
Twee hondjes kezen op het strand. "Meneer, meneer, die hondjes doen zo gek", roept een jongetje geschrokken tegen een man. "Wat doen ze daar?" De man denkt even na en legt het hem dan uit: "Dat ene hondje heeft zand in z’n oogjes gekregen en dat andere duwt hem nou naar huis."
Viervoeters
Met deze grap over het taboe rond seksuele voorlichting oogstte Wim Kan in zijn oudejaarsconference van 1976 het zoveelste lachsalvo van de zaal. Behalve over copulerende viervoeters had hij het, zoals gewoonlijk, over blunderende politici die hij van links tot rechts op de korrel nam.
7,4 miljoen kijkers
De cabaretier overtrof daarmee het succes van zijn eerste televisieoptreden uit 1973. Waar gaan we in het nieuwe jaar naar toe?, van de VARA, trok 7,4 miljoen kijkers én won de Gouden Televizier-Ring.
Aartsvader
Wim Kan (1911-1983) is de aartsvader van de oudejaarsconference. De eerste hield hij in 1954 op de radio. Heel Nederland zat met een grijns van oor tot oor aan het luistertoestel gekluisterd toen hij op 31 december het jaar doornam en uitluidde. Op televisie stond revuester Corry Vonk hem altijd terzijde. Met haar was hij sinds 1933 getrouwd en richtte hij het ABC-cabaret op.
Depressies
In weerwil van zijn reputatie als grappenmaker leed de kleinkunstenaar aan zware depressies door een oorlogstrauma. Wim en Corry waren op tournee in Nederlands-Indië toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak. Ze werden door de Japanse bezetter ingerekend en zaten jarenlang gevangen in concentratiekampen. Ook zijn perfectionisme en de twijfels over zijn kunnen speelden hem vaak parten, zeker als de uitsmijter van het jaar met rasse schreden nabijkwam.
Ring in besloten kring
"Wijn op en twee kalmeringspillen met één resultaat: helpt niet", schreef Wim op 20 december 1976 in zijn dagboek. "Neiging om mij dood te laten verklaren om van alles af te zijn." Het kwam altijd weer in kannen en kruiken. In het najaar van 1977 koos een overweldigende meerderheid van de Televizier-lezers zijn show tot het populairste programma van het afgelopen seizoen. Op eigen verzoek liet hij de Ring in besloten kring overhandigen. Uiteraard vergezeld van zijn onafscheidelijke echtgenote.
Spiekbriefjes
In 1979 perste Wim Kan er nog één massaal bekeken en hoog gewaardeerde eindejaarsvoorstelling uit. De opvoering van 1982 liep uit op een fiasco. Corry had eerder dat jaar een hersenbloeding gekregen, waardoor Wim te weinig tijd had om zich goed op zijn conference voor te bereiden. Het werd een last minute samenraapsel van vluchtig geschreven nieuw materiaal en oude succesnummers die matig op elkaar aansloten. Zelfs zijn beroemde spiekbriefjes aan de rand van het toneel konden hem niet redden.
Youp van 't Hek
In 1983 overleed de grootmeester van het politieke cabaret. Daarna werd het met de oudejaarsconference nooit meer wat het geweest was, ondanks manmoedige pogingen van Seth Gaaikema, Freek de Jonge en Youp van ’t Hek. Maar dat verbaasde eigenlijk niemand, want zoals het hele land al lang wist: wat Kan kan, kan Kan alleen.
