Het jaar is nog maar koud begonnen of Brenda Blethyn kan weer op pad als inspecteur Vera Stanhope. Wij spraken de hoofdrolspeelster uit Vera over seizoen 7.
Hoe bereidt u zich telkens voor op een nieuw seizoen?
“Zes weken voor de opnames ontvang ik de eerste scenario’s. Die ga ik vervolgens uitgebreid lezen en bestuderen op kleine onregelmatigheden. Wanneer ik denk dat er iets niet klopt bel ik met de schrijvers. Dan word ik meestal snel uit de droom gehaald. Of ze roepen: ‘Goed gezien, Brenda! We passen het aan. Als uiteindelijk de opnames beginnen ben ik al helemaal in Vera-sferen. En dat is prettig, want ik vind het een ontzettend leuke rol. Het voelt telkens alsof ik een oude vriendin opzoek.”
Weet u ook weer hoe haar accent klinkt, want u komt toch uit een andere streek (Ramsgate, in het zuiden, red.) ?
“Ja. Ik hoef alleen maar aan haar te denken en dan komt de stem vanzelf. En omdat we in Northumberland opnemen word ik voortdurend omringd door mensen uit de regio die allemaal dat accent spreken. Dat is altijd beter dan het luisteren naar geluidsbanden die uiteindelijk vaak weer door acteurs zijn ingesproken. Ook veel van onze crewleden komen uit de streek, wat de werkgelegenheid na het sluiten van de scheepswerven en mijnen weer ten goede komt.”
Waar gaat de eerste nieuwe aflevering over?
“We beginnen anders dan we gewend zijn. We gaan namelijk meteen al met de hele ploeg op pad. Normaal als er een lijk wordt gevonden verkent eerst de patholoog en daarna mijn sidekick de situatie. Bij verdachte omstandigheden word ik uiteindelijk ook zelf opgetrommeld. Maar omdat dit mysterie zich afspeelt op een van de zogeheten Farne-eilanden, waar je alleen per boot kunt komen, gaat al gelijk iedereen mee. De plaats delict is het fictieve eiland Ternstone waar onze aandacht zich richt op het lot van een jonge boswachtster. Eerst wordt er nog aan een ongeluk gedacht, maar al gauw stuit onze nieuwe patholoog Dr. Anthony Carmichael op sporen van wurging.”
Hoe was het om op zo’n iconische plek te filmen?
“Geweldig. De oversteek was wat ruw. Maar we zagen de zeehonden van heel dichtbij, wat een schitterend gezicht was. Nadeel was wel dat er voortdurend washandjes aan te pas moesten komen. We werden namelijk compleet onderpoept door de vogels. Maar vogelpoep brengt geluk zeggen ze, nietwaar?”
U werd niet gespaard door de meeuwen?
“Ja, denk je die moeilijk gaan doen? (lacht) Het gebeurt tijdens het filmen wel vaker. En juist niet als je wel wilt dat het gebeurt. Vorig jaar hadden we een schitterende slotscène bedacht: Vera starend over zee, tevreden over de afloop van een moordzaak. Dus het enige wat ontbrak was een flinke ‘plop’. Maar we konden wachten tot we een ons wogen.”
Nog zeeziek geweest?
“Nee, het was wel koud en de boot ging flink tekeer. Maar hé, ik ben opgegroeid aan de zee, dus ik vind het heerlijk om te varen. Hetzelfde geldt voor Vera. Als jong meisje vergezelde ze haar vader bij nacht en ontij op een van zijn vele strooptochten langs de eilanden voor de kust.”
Is dat ook typisch iets van uw generatie denkt u, dat je niet zo gauw bang bent?
“Dat zou kunnen. We werden niet verwend of in de watten gelegd. Ook Vera is niet zo gauw bang te krijgen. Die pakt gewoon aan en redt zich wel.”
Vera, woensdag - 21.25 uur • NPO 1
