Hendrik Groen en zijn vrienden maken weer volop plannen, maar worden regelmatig tegengewerkt door de krampachtig strenge directeur Stelwagen. Drie vragen aan haar vertolkster Rosa Reuten.
Stelwagen is geen sympathieke vrouw, maar toch moet je als kijker soms om haar lachen. Hoe is het om zo’n type te spelen?
“Dat haar personage ook komisch is, maakt het acteren heel leuk. Ze is zó gesloten! Een dieper contact met mensen zou ze niet aankunnen, dan zou ze instorten. Ik stel me bij haar voor dat ze ’s avonds thuis zit te huilen. Ze heeft iets ongrijpbaars. Af en toe sluimert er iets aardigs door, maar dat laat ze nooit direct merken. In het tweede seizoen verandert er wat dat betreft niets. Wel gebeurt er in de loop van de tijd iets met haar waaruit blijkt wat haar ware aard is.”
Er gaat dit seizoen een afdeling verdwijnen, omdat er vluchtelingen komen te wonen. Wat heeft Stelwagen daarmee te maken?
“Ze probeert dat erdoor te krijgen zonder erover met iemand in gesprek te gaan. Ze weigert met de bewoners te praten en dat geeft hun een machteloos gevoel. Ze doet alsof het volstrekt normaal is dat er een hele verdieping moet verdwijnen, terwijl dat voor de ouderen natuurlijk heel ingrijpend is.”
Hoe heb je de opnames van deze serie ervaren?
“Ik heb enorm genoten van het filmen met deze oudere acteurs. Het is heel mooi en bijzonder dat ze al zoveel meegemaakt hebben. Als je naar hun gezicht kijkt, zie je dat het geleefd heeft. Het leven komt dus eigenlijk in iemands gezicht terecht. Dat maakt iemand meer mens. Het maakt iemand kwetsbaar, maar vooral ook mooi en sterk. Ik zou willen dat oudere mensen in onze samenleving wat meer op een voetstuk komen te staan. En ik hoop dat er meer van dit soort mooie series komen.”
Het geheime dagboek van Hendrik Groen | NPO 1 | MAX | 21.10
