Marlijn Weerdenburg zong tijdens de halve finale van It Takes 2 ook solo. Haar liedkeuze was opmerkelijk: De Beatles klassieker Let It Be maar dan à la Aretha Franklin.
Een gewaagde keuze, er is immers maar één queen of soul. Maar coach Waylon geloofde in de vocale capaciteiten van zijn kandidaat.
Let It Be/Hey Jude
Marlijn begon het gevoelige liedje dat Paul McCartney in 1968 schreef over zijn moeder Mary heel erg klein. Maar al snel groeide het uit tot een energieke performance inclusief gospelkoortje en een klein uitstapje naar die andere Beatles meezinger Hey Jude. Hoogtepunt was een laatste, loepzuivere uithaal die de zaal helemaal plat kreeg.
"Niet overal supergaaf"
De jury was echter minder te spreken, vooral omdat ze niet goed begrepen wat Marlijn had staan doen. Haar timing week behoorlijk af van het origineel, waardoor John Ewbank er van in de war raakte en Roel van Velzen vond dat ze er teveel soul op had geprobeerd te smeren wat "niet overal supergaaf" was. Backstage werd Waylon witheet van woede door het onterechte commentaar en stormde het podium op om 'zijn' Marlijn te verdedigen: "Dit meisje heeft zich uit de naad gewerkt voor wat ze heeft hier neergezet. Als haar timing niet oké was, was dat het eerste wat ik had gezegd. Haar timing was als die van Aretha, en die was goed!"
Boe!
De jury stelde haar oordeel niet bij, maar was uiteindelijk mild met de punten. Marlijn is verzekerd van een plek in de finale en vindt het eigenlijk vooral leuk: "Ik heb gedaan wat ik wilde, ik heb een coach doe voor me opkomt én het publiek riep boe tegen de jury. Ik vond het te gek!"
