Blijven wonen in de stad waar je bent geboren is voor de jongste generatie Amsterdammers onbetaalbaar. De kraakscene zag dit probleem al vroeg onder ogen.
Kraakscene
In haar documentaire De kinderen van Møkum, en ik volgt Dikla Zeidler de leden van een jong krakerscollectief. Als de groep een kort geding wint, mogen ze blijven wonen in het pand dat ze enkele maanden eerder hebben gekraakt. Ze vieren de overwinning met feesten waarbij iedereen welkom is. Die trekken veel nieuwe mensen aan, waarop het pand niet is berekend, en daardoor begint het collectief scheuren te vertonen.
Regisseur Zeidler, die zelf opgroeide in een kibboets in Israël, stelt zich aanvankelijk observerend op, maar raakt zo teleurgesteld in de groep dat ze de krakers aanspreekt op hun gedrag.
